సం'సారం'

ఇటు ఇరుగమ్మ

అటు పొరుగమ్మ

అనంగీకారంగా

ఒకింత తృణీకారంగా

కారం కారంగా.... !

అయిపోయిన లీవూ

చేయక తప్పని కొలువూ

ఒడిలో పాపాయికి తోడు

బడికెళ్ళే బుజ్జాయి

రాత్రంతా నిద్ర లేని కళ్ళూ

సలుపుతున్న ఒళ్ళూ …

వేడి కాఫీ నాకిచ్చి

ముద్దలూ , ముద్దులూ వాడికిచ్చి

బడికి పోయే బండెక్కించి

ప్రేమ పొంగే కళ్ళతో

జ్వరానికి మందేస్తావు !

“అవ్వ !!  ‘మొగుడు ‘ ఆవిడేనమ్మా!

అతనేమో వట్టి వాజమ్మ! “

పక్కింటి అసూయో, అనసూయో !

ఎవరు భార్యో … ఎవరు భర్తో ..

మనకైనా తెలుస్తేగా...

ఎక్కడుంటుందో తెలీని

 ఆ మనసంతా మమతేగా !

రోజులు నెలలవుతూ

నెలలు సంవత్సరాలవుతూ

తీరిక లేని ఉద్యోగాలు

పని తెమలని ఉదయాలవుతుంటే

నే వేసిన జడకీ , నువ్వేసిన జడకీ

జంట కుదరక

బుంగ మూతితో మన పాపాయి!

మరీ ఇంతగా పని పంచుకోవాలా?

నే ఉప్పేసిన కూరలోనే నువ్వూ వేస్తే

ఆ వంట రుచేం కావాలోయీ ??

నొక్కగా నొక్కగా ‘పక్కిళ్ళ’ బుగ్గలు

సొట్టలవుతాయి!

ఎవరేమన్నా నీ పెదవులపై

చిరునవ్వులే ఒలుకుతాయి!

నీ సంపాదన నా సంచీలో పెడితే

లెక్కపెట్టి నే ‘ససేమిరా’ అంటే

సర్దుకుని ‘సరేరా’ అంటావు!!

జీవితంలో ఒకరికి ఒకరైతే

ఇతర్ల గొడవుండదు సుమా!

అమృతంలో మునిగి పోయినా

చావుండదుగా  నేస్తమా !

(నవ్య వారపత్రిక లో ప్రచురితం)